Aletta, Supermarktmanager
“Het kleine stapje dat wij hier extra zetten maakt een groot verschil”
Voor ons is diversiteit ‘normaal’
Lidl werkt er hard aan om een organisatie te zijn waarin iedereen zich welkom voelt. Maar wat betekent ‘diversiteit en inclusie’ op de werkvloer? Hoe werk je als leidinggevende aan een cultuur waarin collega’s zich veilig voelen om zichzelf te zijn, ook als iemand een beperking heeft of zich prettiger voelt als een nieuwe ‘zelf’? Mark (35) en Marc (37) geven als supermarktmanager (SM) en plaatsvervangend supermarktmanager (PSM) leiding aan een divers team. Zij delen graag hun positieve ervaringen én hun ‘geheim’.
Als SM en PSM ben je eigenlijk een duizendpoot. Je zorgt dat het team de juiste dingen doet, dat de winkel er piekfijn uitziet en dat klanten tevreden de deur uitgaan. Je maakt de roosters voor de winkel en let erop dat er steeds voldoende collega’s aan het werk zijn. Je voert sollicitatiegesprekken met potentiële nieuwe medewerkers, houdt de omzetcijfers in de gaten en dan ben je ook nog zelf actief bezig in de winkel. Soms is het flink aanpakken, maar de dynamiek, complimentjes van klanten of een leuk gesprek in de kantine geven ook energie, vinden de twee leidinggevenden.
Verschil mag er zijn
Marc: “Wij zien het filiaal soms wel als een bedrijfje binnen het bedrijf. We proberen als team het beste uit elkaar te halen en een goed resultaat neer te zetten.” En dat doen ze dus met een heel divers team. “We hebben collega’s met allerlei verschillende achtergronden, culturen en geloven, maar door de sfeer die we creëren is dat helemaal geen issue. Iedereen zit met elkaar in de kantine, iedereen praat met elkaar.” Mark vult aan: “Juist door die diversiteit normaal te vinden kan iedereen zichzelf zijn.”
Dat zijn niet zomaar mooie praatjes, ze handelen er ook naar. Mark: “Een sollicitant die twee vingers miste, verstopte die hand steeds een beetje. Daar heb ik toen naar gevraagd. Door de manier waarop ik het gesprek aanging, durfde hij zijn verhaal te vertellen en konden we bespreken hoe we ermee om zouden gaan. Het bleek een super goede medewerker.” Marc: “Na een tijdje verstopte hij zijn hand niet meer. Ook niet bij klanten. Dat is toch het mooiste dat je kunt bereiken, dat je een collega zoveel zelfvertrouwen kunt geven dat ze zelf hun ‘beperking’ vergeten?”
Zijn wie je bent
Zelf heeft Marc een vergelijkbare ervaring: “In een sollicitatiegesprek met een nieuwe medewerker kreeg ik het gevoel dat er iets was wat deze persoon aan mij kwijt wilde, maar niet goed durfde te zeggen. Ik besloot iets over mezelf te vertellen om het ijs een beetje te breken, onder andere dat ik ben getrouwd met een man. Ik ben daar open over en dat is in al die jaren bij Lidl nog nooit een issue geweest.”
Die openheid hielp. De sollicitant durfde vervolgens te vertellen dat hij in transitie was. “Toen hebben we meteen doorgepakt en ervoor gezorgd dat hij vanaf dag 1 als zij aan de slag kon. Inclusief passende werkkleding en nieuwe naam in het systeem en in de planning. Dát is voor mij werk maken van diversiteit en inclusie.”
Interesse tonen in een ander werkt volgens Mark altijd positief; “het draagt bij aan een open sfeer.” Soms hoef je daar niet eens ‘moeite’ voor te doen, weet Marc. “Gesprekken ontstaan ook gewoon. Dan neemt bijvoorbeeld iemand iets mee vanwege het Suikerfeest en dan leer je op een luchtige manier toch weer wat over elkaar.”
Samen de klus klaren
De mannen denken niet dat er een geheim recept is voor de cultuur binnen hun filiaal. Laten zien dat je het werk van collega’s waardeert en iedereen gelijk behandelen, ingewikkelder is het niet. Mark: “Collega’s zien toch een voorbeeld in de manier waarop wij met diversiteit omgaan, dat werkt goed. Als we er weer samen voor hebben gezorgd dat iedereen aan het einde van een dienst netjes op tijd naar huis kan, geniet ik daar echt van.
Het maakt me trots dat we een cultuur hebben gecreëerd waarin al die verschillende mensen gewoon samen kunnen werken. En dat mensen elkaar op de werkvloer ook vinden omdat ze toevallig dezelfde interesses hebben. Die cultuur wordt op een gegeven moment ook je aantrekkingskracht, want collega’s dragen weer vrienden of familieleden aan die bij ons willen werken, juist omdat ze die positieve verhalen horen.”
De twee managers denken dat de drempel om in hun filiaal aan de slag te gaan daardoor ook lager is. “Iedereen draagt wel iets mee”, zegt Marc, “dat kan ziekte in het verleden zijn, een fysieke beperking of wat dan ook, maar ze durven bij ons te komen en te bespreken wat ze wel kunnen. En wij zijn altijd bereid om te kijken of we werkzaamheden kunnen aanpassen of hoe we kunnen helpen. Waar een wil is, is een weg.”
